Pablo Gregorian, tenor
Henriëtte Wirth, barokharp

Het duo Dolci Sospiri voert vroegbarok lyrisch repertoire uit. Op het repertoire staat Italiaanse muziek uit het begin van de 17e eeuw.

Toelichting: LE NUOVE MUSICHE

In Florence kwam er onder bescherming van graaf Bardi tussen 1573 en 1587 een groep van musici, dichters, muzikale amateurs, humanisten en geleerden bijeen, die zich de Camerata Fiorentina noemden. De leden discussieerden over de schone kunsten en met name muziek(theorie) en drama. In deze kring werd een visie ontwikkeld op hoe de oude Grieken hun toneeluitvoeringen hadden ingericht: in de Griekse oudheid zou de tekst met een simpele instrumentale begeleiding eenstemmig zijn gezongen. Geïntrigeerd waren zij vooral door de antieke beschrijvingen van het morele en emotionele effect dat de uitvoering van de Griekse tragedie en komedie gehad zou hebben: dat effect wilden zij ook bereiken. Historisch gezien zijn hun stellingen over de Griekse muziekpraktijk waarschijnlijk onjuist, maar het effect was wel een ongehoorde opbloei van muzikale activiteit.

Belangrijkste uitkomst was dat zij het begeleide sololied centraal stelden: de monodie als tegenhanger van de (toen alom aanwezige) polyfonie. Anders gezegd: zij stelden het recitar cantando (zingend acteren) centraal; de muziek had slechts een ondersteunende taak en was ondergeschikt aan de tekst. Zij wezen de polyfonie af, die de tekst moeilijker te volgen maakte.

Centraal stond ook het opwekken van de affecten, de archetypische gevoelens. Deze affecten kunnen we moeilijk vergelijken met onze emoties van vandaag of de spontaan opwellende gevoelens van de romantiek. Affecten werden gezien als geïdealiseerde toestanden, die werden bepaald door interne veranderingen in het lichaam. Als eenmaal een bepaalde toestand was bereikt, streefden lichaam en geest ernaar in dit affect te blijven, tot er weer een nieuwe interne gevoelsmatige stimulans naar boven kwam. Het hoeft dus niet te verbazen dat in deze muziek snelle, plotse overgangen van affect naar affect schering en inslag waren, vaak naargelang de inhoud van de tekst.

Onder impuls van het ontluikend humanisme en de visie van de centrale positie van de mens, ging de aandacht minder naar de kerk en meer naar de verhalen van de klassieke oudheid. Combineer dat met de nadruk op het begeleide sololied, zingend acteren en het opwekken van affecten, en de voedingsbodem voor een nieuw genre, namelijk de opera, was gecreëerd.

Programma:

AMARILLI, MIA BELLA – GIULIO CACCINI

SE L’AURA SPIRA – GIROLAMO FRESCOBALDI

A QUEI SOSPIR ARDENTI – GIULIO CACCINI

DEH, DOLCE ANIMA MIA – ANDREA FALCONIERI

AL FONTE, AL PRATO – GIULIO CACCINI

SI DOLCE È IL TORMENTO – CLAUDIO MONTEVERDI

NON HA IL CIEL COTANTI LUMI – GIULIO CACCINI

DAMIGELLA TUTTA BELLA – VINCENZO CALESTANI

TORNA IL SERENO ZEFIRO – SIGISMONDO D’INDIA

DALLA PORTA D’ORIENTE – GIULIO CACCINI

ANGELA SIETE – CHERUBINO BUSATTI

M’UCCIDETE BEGLI OCCHI – LUIGI ROSSI

PASSACAGLIA DELLA VITA – STEFANO LANDI